Vistas de página en total

sábado, diciembre 15, 2012

Voy hacer que tus dedos guarden mi silencio

Últimamente estamos en esa delgada línea que tanto me gusta,
ese momento en que en un futuro próximo me diré; joder qué bueno era todo,
esas tardes en que escuchamos canciones románticas y nos revolcamos en camas redondas,
noches en que me regalas tu sonrisa, me abrazas y me dices: - ya está, todo está en calma.
Yo sigo siendo un ser extraño, de esos que o gusta mucho o no lo entiendes en absoluto,
ya empiezo a descontar las semanas que me quedan aquí, y esto de restar nunca me ha gustado,
ni en el instituto, ni de pequeño, nunca he restado de más, yo siempre he sido de ir sumando,
y ahora es lo que hago, cada día te sumo un poco más, apareces en mis sueños en forma de color,
y es que sé que es difícil que me acabes conociendo como deberías,
por eso, me iré y no te voy a revelar ni uno de mis secretos, no te voy a contar ni "una de entre todas mis cosas". Porque viendo cómo me ha ido la vida, la forma de seguir mi camino es yendo de forma individualizada, porque los caminos que he recorrido junto luego he tenido que volveros marcha atrás y la verdad, cansa repetir algo que ya has hecho.
Por eso, busco mi equilibro, saneo mi mente y te llamo solo para conversar y saber que te encuentras algo mejor que ayer.

jueves, noviembre 01, 2012

Hoy sólo voy a decirte que te quiero, y que te ARRO+doro.

Y otra vez, esa puta academia, que me persigue en esta puta vida.

miércoles, julio 18, 2012




Avui, avui és dia 1,
on comencen les coses, on comença el teu futur.
Avui, avui ja hem despertat,
hem fet una passa cap al lloc on hem somiat.

Tot està bé, no has de patir per mi,
és la meva aposta, algú en dirà destí.
Ens retrobarem, ara hem de fer camí
i tu, tu ja ets part de mi.

Plou, escric en un paper
totes les coses que ja no vull ser.
Sóc, sóc a mig camí,
demà segueixo l'etapa, he de pujar fins al cim.

Quiet, un punt dins de l'espai
on tot és silenci, on tot està calmat.
Obro els ulls, començo un nou dia,
reescriurem la història, serem possibilitats.

sábado, junio 16, 2012



I will love you till the end of time
I would wait a million years
Promise you'll remember that you're mine
Baby can you see through the tears?
Love you more
Than those bitches before
Say you'll remember, oh baby, say you'll remember
I will love you till the end of time.


lunes, junio 11, 2012

Esta noche hemos vuelto a dormir abrazados, entre sábanas rojas y blancas,
sin hablarnos, solo mirándonos ante todo y ante nada, sabiendo que eso era más que cualquier derbi futbolístico, iban a saltar estrellas y lo que no son asteroides,
la única pega es que todo ha sido efímero y no sé si ha existido o si simplemente
ha sido un sueño-pesadilla que se va a ir repitiendo en el futuro...

domingo, junio 10, 2012

Lo que nunca te pude decir

Te tuve mil veces desnuda en mi cama,
te duché en mi bañera más minutos que a nadie,
te acaricié (no todo lo que quise) pero lo hice,
te di besos de risas, de amor y de llanto,
te llamé, te grité, te susurré, te amé y te follé,
pero cuando te fuiste empecé a sentir miedo de todo,
miedo de saber que en realidad te lo habías jugado todo por mí y, en cambio
yo no me había apostado ni lo más mínimo.
Ahora siento paz y dolor, según el día,
te imagino y me entran ganas de correr hacia donde estés y decirte eso
que nunca te he podido decir,
que has sido lo más bello y lo más eterno que he tenido,
y que ahora, después de más de 24 mensualidades
te me has ido igual que se ha ido el frío de invierno,
y es que creo que no has pensado en lo mucho que odio el verano,
este verano solitario...

domingo, mayo 20, 2012

Hay días que no puedes hacer determinadas cosas..

Hoy, por ejemplo, es uno de esos días en que entras en #cancionesconlasquelloro y te entra el bajón:


Entonces es cuando toca reinventarse y seguir este difícil camino...

sábado, mayo 19, 2012

Desobediencia civil en la universidad


"La crisis afecta duramente a España", "La prima de riesgo se dispara en España", "La alcaldesa de la Muela (Zaragoza) arruina a todo un pueblo", estos son algunos de los titulares con los que me levanto cada día, desgraciadamente, desde hace ya unos meses. He estado pensando,  que no es posible, y que no podemos quedarnos quietos ante esta ofensiva "mundial y política" con la que nuestros queridos políticos nos están sometiendo cada día un poco más.
Después de escuchar la entrevista a Enric Duran o el "Robin Hood" del capitalismo, o como lo llamarán los directores de banco, el hijo de puta más hijo de puta de nuestro clientes.
Escuchando a Duran me ha venido a la cabeza Puig Antich (no me preguntes por qué) pero son ese tipo de personajes que me ponen la piel de gallina y que además admiro, lo siento, soy así de extraño.
Yo no pretendo ser ni mucho menos uno de estos personajes tan destacados y creo que aunque lo quisiera tampoco lo conseguiría. Pero por qué no presionar al sistema desde la legalidad?. Es mi deber cumplir con la legislación española y no quisiera yo, violar ninguna ley. Por lo tanto he pensado en la "Teoría de la presión universitaria".
El hecho de cursar un año en la universidad (realizando trabajos, presentándote a exámenes y realizando las actividades pertinentes a tu carrera) es 'impepinable', qué significa eso?. Pues que 'legalmente' ese año académico no tiene valor en cuanto a "expedición de título" pero sí que se tiene en cuenta en el expediente académico. Por lo tanto, la metodología de mi teoría es fácil. Por qué no todos los alumnos de la Universidad, en concreto, Universidad Rovira i Virgili, dejamos de pasar por el tubo (más aún después del "notición") y nos rebelamos?. Si el año que viene todo el mundo hiciese su inscripción (ya fuese por internet o por los métodos que tiene integrados la universidad) pero añadiese una número de cuenta falso o dejasen en blanco el suyo para la fecha del pago de la matrícula, qué pasaría?. Quiero creer en la utopía que todos los alumnos dejasen de pagar, seria una locura. Supongo que en ese momento los políticos frenarían el derroche y el gasto público con el cuál están jugando día si y día no y que hacen calentarme cada día más.
Porque estoy harto de escuchar a todo el mundo criticar al sistema, criticar a los que nos gestionan, criticando a la monarquía, criticar, criticar, criticar. Twitter, Facebook, Blogs, y demás tertulias informales. Resultado? ninguno. Pues deberíamos organizarnos de una vez por todas, y así - por lo menos - poner contra las cuerdas (legalmente) a los de más arriba, viéndose obligados a eliminar las miles de gilipolleces con las que se gastan nuestro dinero. Si Duran robó a 39 bancos más de 450.000 euros, nosotros no podremos parar un aumento indiscriminado de las taxas universitarias?.

"A grans crisis, grans solucions", Albert García

domingo, enero 01, 2012

Hablemosle de presentimientos

Hola bonita,

Hoy te he dejado esta carta escrita bajo la puerta de tu habitación,
he decidido dejar el piso emocional en el cuál hemos compartido más de media vida,
he decidido arañar todas mis pertenencias y sacarlas de tu casa,
res de tonteries, res de ser especials,
cantaba mientras bajaba por el ascensor,
hoy torno a començar,
porque te dije - hace ya muchos días - que yo me hacía mayor,
y que quiero volar bien lejos, si hace falta dormir ante la cordillera andina,
definirme, treure tres acords, algo que parezca que sea imposible que pueda acabar,
por eso y por mucho más, te deseo todo lo mejor,
porque sé que lo encontrarás, porque tu eres mucho más de lo que yo pude haber conocido!.